Drie organisaties organiseerden samen het symposium Eerlijk zullen wij alles delen, 30 november 2013: DISK, KNR en Justitia et Pax. Zij vroegen aandacht voor het in praktijk brengen van een eerlijkere economie en hoe deze vorm te geven in het dagelijks leven. In workshops kwamen deelnemers -een grijs gezelschap- met elkaar in gesprek.
Kerkelijke mensen -als we mogen generaliseren- werken in gesprekken graag met vage begripsomschrijvingen. Dan kan ieder op eigen wijze invliegen in het gesprek.
Barmhartigheid versus Gerechtigheid
Bijvoorbeeld in een van de workshops, waarin het begrip barmhartigheid werd ingeperkt tot doenerige hulpverlening waarvan mensen afhankelijk worden. Gerechtigheid betekent daarentegen dat je je ook afvraagt waar je eigenlijk mee bezig bent.
Is het een goede zaak, dat mensen zulke fundamentele begrippen naar eigen believen invullen? Wat schiet de buitenwereld ermee op? Mensen in armoede zijn niet gebaat bij allerlei subjectieve interpretaties van barmhartigheid of gerechtigheid. Aanpakken van armoede is gebaat bij gerichte, gezamenlijke en politieke actie, van welke aard dan ook.
Waarom wordt die effectieve actie gemeden in kerkelijke kringen?
Wat bindt ons dan wel in die kerkelijke gemeenschap?
Stel jezelf vragen…
Met alle respect, maar kerkelijke mensen berusten graag in een mix van goede bedoelingen, morele verontwaardiging en een vleugje schuldbesef – liefst zonder veel precieze informatie. Zij voelen zich gerustgesteld als ze zich maar vragen stellen. Bijvoorbeeld als je een mobieltje koopt, ga je je afvragen welk negatief beslag dat mobieltje legt op milieu of mensenrechten. Zodat je kun je jezelf wijs maken dat je een eerlijke smartphone hebt gekocht. (Het woord alleen al….)
Kunnen we er wat aan doen?
Zalig kerstmis.
