Wat er nu precies wel en niet mag met Stille Nacht en De herdertjes bij nachte is me onduidelijk. De twee kerst-traditionals mogen wél gezongen worden, laten de bisschoppen weten. Er zou sprake zijn van een misverstand. Intussen lijkt het wel waar, dat de twee niet gedrukt mogen worden in de boekjes voor de viering van de kerst-mis. Aldus verdwijnen ze op den duur vanzelf uit de kerk. Er is hierover veel ongenoegen. Ook hedendaagse mensen willen met Kerstmis moeder nazingen. Geen bisschop neemt hen dit af.
Dubbel karakter Kerstmis
Maar het gaat hogerhand om iets heel anders, veel fundamentelers. Kerstmis heeft zo lang ik mij herinneren kan een dubbel karakter gehad. Het gaat enerzijds over Jezus, Gods zoon en verlosser van de wereld als kind in Bethlehem geboren. Het gaat anderzijds ook over gevoelde en beleefde saamhorigheid, warmte bij elkaar, eenheid, ontmoeting, licht in het duister, hoop, vertrouwen, verpakt in allerlei symbolen en acties: kaarsen, kerstboom, allemaal thuis, gezellig eten, iets toesteken, zingen, verhalen. De religieuze mens is het kerkelijk dogma van Jezus, die de wereld verlost en met God verzoent ontgroeid. Dat dogma is bezig het onderspit te delven tegenover wat mensen met Kerstmis bezielt, begeestert,ontroert. Hogerhand wantrouwt dit en bestrijdt het. Het is intussen wel de
ontstuitbare religieuze ontwikkeling van de mensen nú. Zij geloven steeds minder aan de hand van wat hen exact wordt voorgehouden en steeds meer vanuit wat in henzelf leeft, opkomt; vanuit eigen beleving en ervaring. Het dogma is de mindere van de mystiek.
