Op 26 mei 2016 overleed Dick Wessels, een prominent lid van Mariënburg. Hij bereikte de respectabele leeftijd van 91 jaar. Tot twee jaar geleden was Dick actief op velerlei terreinen, waaronder onze vereniging. Toen, in 2014, trof hem een herseninfarct. Sterk als hij was heeft hij nog twee jaar met zijn handicap geleefd. Langzaam is hij uit het leven weggegleden.
Levenslust
Dick was een wonder van energie en levenslust. Als Delfts afgestudeerde heeft hij lange tijd gewerkt bij Shell, meestal in projecten in Azië en Afrika. Toen hij in 1979 gepensioneerd werd, gaf hij zich meteen weer op bij het Project Uitzending Managers, waarbij hij als vrijwilliger zijn talenten weer inzette in Sri Lanka, Zambia en Rusland. Geestelijk en fysiek was en bleef hij sterk.
Dick was daarnaast ook actief op religieus en levensbeschouwelijk terrein. Met vuur kon hij spreken over Gods Werkhof in Werkhoven, een gemeenschap waarin, zoals Dick vaak zei, de liefde voor elkaar centraal staat. Hij zette zich in voor de kerkvernieuwing in de katholieke geloofsgemeenschap van zijn woonplaats Zeist. Niet altijd tot zijn vreugde en voldoening, want hij behoorde hij tot de progressieven, en die kregen in het Zeist van toen maar weinig ruimte.
Vooruitstrevend
Behoudend was een woord dat in zijn taalgebruik niet voorkwam. Zo sloot hij zich aan bij de Acht Mei Beweging en bij Mariënburg. Van 1997 tot 2000 was hij lid van het algemeen bestuur van onze vereniging. Hij nam deel aan forumgesprekken bij onze congressen. En – last but not least – was hij van 2010 tot en met 2013 de wijze voorzitter van de werkgroep Waarin Geloven Wij?, de latere Credocommissie. Hij deed dat zo goed, dat het hem moeite kostte van die functie af te komen. De commissie wilde hem niet kwijt.
Een open, wijs en ook gedreven man is heengegaan. Een lieve man ook. Hij kon niet genoeg benadrukken dat hij tot op deze hoge leeftijd nog steeds verliefd was op zijn Riet – en zij op hem!.
In de uitgave van het tijdschrift Mariënburg van mei 2010 schreef Dick een zelfportret dat hij besloot met deze woorden: Als ik dadelijk dood ben, dan hoeft er geen plechtige uitvaart met eucharistieviering te zijn. Laten vrouw en kinderen, vrienden en magen zich geroepen voelen me te besprenkelen met water, symbool van zuivere bedoelingen van waaruit ik heb geprobeerd te leven. Laten ze zich geroepen voelen me te bewieroken, om me te eren om het goede dat ik in mijn leven heb gedaan. Dan heb ik niet voor niets geleefd.
Zo zal Dick in onze herinnering voortleven.
Tom van den Beld, secretaris van het bestuur van 2010 tot 2016
