Diaconie

Bedienaren van de barmhartigheid

Wat de kerk vandaag het meest nodig heeft, is het vermogen om wonden te helen en om de harten van de gelovigen aan te wakkeren, gecombineerd met nabijheid en meevoelen.

Ik beschouw de kerk een beetje als een veldhospitaal net na een slag. Het heeft geen zin om aan een zwaargewonde te vragen hoe hoog zijn cholesterolgehalte is en hoe het zit met zijn suikerspiegel. Je moet eerst zijn wonden helen, pas daarna kun je over de rest praten. Wonden helen, wonden verzorgen ... en je moet van onderaf beginnen. (...)

Daarom moeten kerkbedienaren wezenlijk bedienaren van de barmhartigheid zijn.

Als het nu eens zo is

Als het nu eens zo is
dat onder mijn graf
armen zijn
eeuwige armen

Als er nu eens
een God is
niet zozeer
boven ons
maar onder ons

Een God onder ons
dat moet het einde zijn
van alle vrees

Door de dood heen
mag je dan
naar Hem toevallen.

Gedicht van Geert Bogaard,
door Wies Stael-Merkx opgenomen in haar autobiografie
'Geloof in leven. Het verhaal van een katholieke vrijbuiter'

Mariënburgcongres 2012 in een notendop

Diaconie

Diaconie of menslievendheid hoort wezenlijk bij de taak, de eredienst van de gelovigen.
Een geloofsgemeenschap kan pas vieren als zij de meest elementaire dienst aan de naaste behartigt als gelovige eredienst.

Zingeving

Er is een duidelijke behoefte aan zingeving. Mensen zijn ongeneeslijk religieus.
Kerken en geloofsgemeenschappen kunnen in dat gat springen, mits hun antwoorden op grote vragen getoetst worden aan de huidige tijdsgeest.
En mits voorgangers in de liturgie zich verdiepen in de leefwereld van jonge mensen.

Kleinschalige gemeenschappen

Een tegenbeweging richt zich op het aanbieden van spirituele waarden en op kleinschalige alternatieve gemeenschappen.

Meer weten? Ga naar Verslag congres 2012